Delftware Garden Urns - a tutorial

For reading the folowing text in another language, please use the 'Translate' tool in the top right.

Vijf miniatuur tuinvazen op een rij.

In het Haags Gemeentemuseum staat één van de twee prachtige 18e eeuwse poppenhuizen van Sara Rothé. Middenin het poppenhuis staat een tuin, met tuinvazen in miniatuur van Delfts blauw. Op Paleis Het Loo zijn in de tuinen sinds kort weer reconsatructies van Delfts blauwe tuinvazen uit de 17e eeuw te zien. Dat heeft mij geïnspireerd om te proberen mijn eigen versies te maken.

De tuinvazen bij Paleis het Loo

Tuinvazen in het "Haagse" poppenhuis van Sara Rothé.

In September heb ik jullie laten zien dat ik een paar oude eierdoppen heb gekocht om te transformeren naar miniatuur tuinvazen. Ik kan namelijk zelf niet pottenbakken, dus ik had een eierdop nodig die van zichzelf een goede vorm had. En kijk maar naar de tuinvazen van Sara Rothé, dat lijken toch heel veel op eierdoppen, nietwaar? Nu waren eierdoppen in de 18e eeuw geen standaardonderdeel van serviezen, ze bestonden in Europa wel al sinds de 15e eeuw. Dus misschien zijn de tuinvazen in het Haags Gemeentemuseum ook wel eierdoppen. Wie zal het zeggen?

Over de eerste poging was ik niet heel erg tevreden. De lijnen waren wat bibberig. De kleur was net niet het juiste soort blauw en de lijnen waren te dik. 

Herkent u deze nog?

Afgelopen week had ik een middag voor mijzelf. Het natte herfstweer was een goede reden om binnen te blijven en om weer eens te gaan knutselen. Ik had nieuwe porseleinpennen gekocht, deze keer van Edding en ben aan de slag gegaan...

De eerste lijnen.

Als je de eierdop omkeert kan je een tweede lijn zetten zonder
eerst de stift op een andere hoogte vast te moeten zetten.

Ik heb twee paar eierdoppen over van de 5 die ik had gekocht. Om ervoor te zorgen dat de horizontale lijnen nu wel recht lopen heb ik de pen gefixeerd in een houder. Nu hoef ik alleen de eierdop rond te draaien op een gelijke afstand van de pen en ik heb mooie rechte lijnen van een gelijke dikte.

De verticale vlakverdeleling.

Met een passer en een geodriehoek met een gradenboog heb ik een malletje getekend met parten van 60 graden. Zo kan ik het werkvlak verdelen in 6 gelijke stukken. Een handig hulpmiddel waar ik helaas pas na de eerste vaas aan heb gedacht. Dus de eerste wijkt een beetje af, helaas. 

Meer en meer lijntjes.

Dan kan het decoreren pas echt gaan beginnen. De voet van de eerste set heb ik versierd met leeuwenklauwen en rozetten. en tussen de randversieringen en de voet heb ik zes panelen getekend. Deze heb ik afwisselend ingevuld met een rasterpatroon en vogels. De vogels zijn geinspireerd op oude tegels met verschillende vogels erop. Ik heb getracht elke vogel een andere houding te geven. De ene kijkt naar een vlinder, de ander heeft bijvoorbeeld kersen tussen de snavel, staat op een takje, of vliegt. 

Hier heeft de tweede set zijn horizontale lijnen gekregen.

En wéér heel veel lijntjes trekken.

 De tweede set heeftr helaas groene voetjes. Dat hoort niet thuis bij Delfts Blauw. Soms werd de blauwe kleur gecombineerd met het paarse mangaan dat ook veel voor tegels en tegeltableaux is gebruikt. Daarnaast werd in Delft ook meerkleurig luxeaardewerk gemaakt dat bont gedecoreerd werd. Maar dat zou hier niet passen. We denken maar dat het groen een aanslag is van het buiten in de tuin staan komt. Misschien moet Jonkheer Zonneschut zijn tuinman hier eens op aanspreken. :-)

Deze twee vazen zijn iets hoger en statiger van vorm dan de andere twee. Ze krijgen daarom de familiewapens van de eigenaren als decoratie. In een groot medaillon zijn in twee ovalen de wapens van de heer en vrouwe des huizes geschilderd.  Aan de achterzijde staat in een medaillon een boom met een figuur. Op de ene vaas een man en op de andere vaas een vrouw.

In het linkerwapen staat een kwartel. Dat is het wapen van Lijsbet Quartel. Zij is de echtgenote van Paul Carel Zonneschut. Zijn wapen staat ook op de eerste vaas die ik heb gedecoreerd. Een gedeeld schild met op het linker veld 2 gouden bollen en op het rechterveld 2 rode balken op wit. Hier zitten geen bewuste keuzes achter. Ook geen geheime heraldische symboliek. Het was gewoon het eerste dat in mij op kwam. Binnenkort, als ik wat verder ben met mijn huis zal ik een kleine post wijden aan de bewoners van het huis met een paar mooie portretten die ik verzameld heb uit digitale museumcollecties. Maar dat is voor later.

En de zijkanten.

Dit paar vazen is, in tegenstelling tot de vorige twee niet in 6 maar in 4 vlakken verdeeld. Tussen de twee medaillons heb ik de resterende ruimte opgevuld met klassieke zeewezens. Samen met vissen en schepen ook een geliefd thema voor de Delftse pottenbakkers in de 17e en de 18e eeuw. Wij hadden onze rijkdom toen voor een groot deel te danken aan de handel over water . Hier zien jullie mijn interpretatie van twee meermannen of tritons. De ene heeft een drietand vast en de ander blaast op een bazuin.

Uiteindelijk worden op die manier vijf eierdoppen...

Getransformeerd naar 5 Delftsblauwe tuinvazen...

Ik hoop dat jullie het leuk vinden. Binnenkort ga ik proberen miniatuur bomen te maken om de vazen mee op te vullen. Ik heb er al een aantal goede tutorials voor verzameld. Nu moet ik er alleen nog tijd voor vinden. :-)

Ik hoop dat jullie het leuk vinden, Tot ziens!

En voor wie nieuwsgierig is... Hier is alvast een 'sneek preview' van mijn volgende project...

Meubels!

Manden weven - Weaving baskets

For reading the folowing text in another language, please use the 'Translate' tool in the top right.

Manden weven - Weaving baskets

Wie de poppenhuizen uit de 17e en 18e eeuw in het Rijksmuseum, het Haags Gemeentemuseum, het Centraal museum of het Frans Hals museum bezoekt, zal zien dat overal gevlochten manden, korven zijn gebruikt. Kleine en grote manden. Zoals wasmanden in de linnenkamer, manden in de voorraadkelders, maar ook vuur en luiermanden in de chique slaapkamers en kraamkamers van de bewoners. Ik wil zelf proberen verschillende manden en korven te maken voor Swinnendael. Eerst een paar simpele manden om de techniek onder de knie te krijgen. Daarna de wat meer ingewikkelde ontwerpen voor de mooie kamers. En de manden die niet goed genoeg zijn, kunnen nog altijd een plek op de zolder krijgen. 😊

Je kan verschillende materialen gebruiken. Ik gebruik hier papierdraad en keukengaren. Beiden in een naturel kleur. Die kleur komt het dichtst bij de kleur van wilgentenen. Ik vind het resultaat van geverfde miniatuurmanden niet zo mooi. En de oude mandjes in de musea zijn ook zelden geverfd. Voor de eerste mand begon ik met zeven strengen papierdraad die ik drie om vier vast hield en heb gefixeerd met garen. Dit heb ik zonder lijm gedaan, hoewel lijm gebruiken wel makkelijker is.

Nadat de strengen gefixeerd zijn door de garen er een aantal maal omheen te winden kan het weven beginnen. Spreid de strengen papierdraad tot een stervorm. Pak een draad met een lengte van een paar meter.neem de uiteinden in één hand samen en pak met je andere hand het midden van de lengte garen beet. Schuif dit tussen twee strengen. Vlecht nu beide helften van de garen om de volgende streng door de onderste draad neer boven te hakken en de bovenste draad naar onderen.

Na een paar keer rond te zijn gegaan kan je de strengen papierdraad met een tangetje in een rechte hoek ombuigen. Als je nu verder gaat met weven, vorm je de wand van de mand. Vooral nu krijg je soms het gevoel dat je met een kleine octopus aan het worstelen bent. Maar niet getreurd, een paar meter keukengaren verder en je hebt iets dat op onderstaande lijkt.

 Ik heb de resterende stukken papierdraad naar beneden en naar binnen gevouwen om het weefwerk op zijn plaats te houden. Na het afknippen van deze stukken heb ik een geweven bandje erop gelijmd als rand.

Vier strengen heb ik iets langer gelaten om handvatten van te maken. Qua formaat lijkt mij dit een mooie mand om hout voor de open haarden in te vervoeren. Tot nu toe heb ik drie manden gemaakt. Alle drie hebben een ander formaat en een andere afwerking van de rand gekregen. Binnenkort wil ik een paar linnenmanden en een eendenkorf maken. Die zullen iets verfijnder worden dan de huidige manden.

Ik heb de beschrijving van het weven beperkt gehouden. Op internet zijn verschillende prima tutorials te vinden om zelf aan de slag te gaan. Zoals bijvoorbeeld op de site van the spruce. Heel veel bruikbare informatie en andere tutorials staan bijvoorbeeld ook op: http://jicolin.free.fr/en/techvannerie.html.

Ik hou jullie op de hoogte maar dit was het voor nu.

De Grand Tour van Polyander Carel Zonneschut

Gisteren ben ik voor het eerst naar de DHN beurs in Arnhem geweest. Ik vond het geweldig. De Beurs is een echt walhalla waar ik van de ene in de andere verbazing viel. Ik heb enorm veel fraaie miniaturen gezien en met heel veel vriendelijke en interessante miniaturisten gesproken. Het was heel interessant om met deze vaklui te praten. Velen hebben mij hele goede tips gegeven waar ik veel aan hoop te hebben. 

Ik heb mij heel erg moeten inhouden om niet heel veel van de fraaie miniaturen te kopen die ik op termijn zeker wil hebben. :-) Sparen voor al dat moois is het devies! Ik heb me niet helemaal kunnen onthouden van het doen van aankopen. Deze drie zilveren beeldjes op Zwart houten voeten kon ik niet laten staan.

De beelden zijn kopieën van 3 beroemde standbeelden die in Italië zijn te bezichtigen. Van links naar rechts zijn het:

1. De David van Michelangelo; te vinden in Florence op zowel het Plaza del Signoria (kopie) als de Gelleria dell'Academia (het origineel)
2. De Belvedere Apollo; Een beeld uit de antieke oudheid. Opgegraven in de renaissance en te bezichtigen in het Belvedere in het Vaticaan.
3. De David van Donatello; Met het zwaard in de hand en nonchalant staand op het afgehouwen hoofd van Goliath. Ook te bezzichtigen in Florence.

Donatello's beeld staat iets apart omdat hij een andere voet heeft dan de linker twee. In de achttiende eeuw was het gebruikelijk voor zonen in familie's,zoals de Zonneschuts die op Swinnendael wonen, om een Grand Tour te maken door Europa. Vooral Florence, Venetië en Rome waren bestemmingen die op het lijstje met "must see's" stonden. 

Paul (Polyander) Carel Zonneschut
(portret uit de digitale collectie van The Metropolitan Museum of Art)

Polyander Carel Zonneschut, heer van Swinnendael, heeft in zijn jeugd ook zo'n reis gemaakt en dit zijn een paar van de souvenirs die hij mee terug heeft genomen. Ik weet nog niet precies waar, maar ze gaan een mooi plaatsje krijgen!